დედა ხვრელი

ინსტალაცია და პერფორმანსი, მრიკა კანდელაკის. მოძრაობის თეატრი, თბილისი.

მუსიკა - Voider (ნინო ბოჟიჩი, ტედ მინეო, მარიკა კანდელაკი) 

მარიკა კანდელაკის პოემა “დედა ხვრელი” ხვრელის ლექსიკონიდან, (კოლინ ასპერისა და მარიკა კანდელაკის ერთობლივი პროექტიდან).

***

რას ნიშნავს უარყოფის  წარმოდგენა? თუ ქალი სტრუქტურული კატეგორიაა, რას ნიშნავს ამ სტრუქტურის ასახვა?  რა არის ის-ადგილია თუ სივრცე? აქვს თუ არა მას კედლები?  მისი ნახვრეტები ფანჯრებია? რამდენი ფანჯარა აქვს მას? როგორ გაივლი  მასში როგორც თაღში? თუ შეგიძლია მასზე გადავლა, როგორც გადასასვლელზე? არის ის ნაგებობა, რომელშიც შეგიძლია იცხოვრო?  თუ ნაპრალებიანი მერყევი შენობაა? თუ ის არის დახშული სივრცე დახურული ფანჯრებით? როგორი მოაჯირები აქვს მის აივანს?  რა მასალისაა ფასადი უბრალო კირქვით არის გაწყობილი თუ მოპირკეთებულია  მარმარილოთი? არის თუ არა წარწერები მის კედლებზე? 


ქალი არის სტრუქტურა, ხოლო დედა არის ისტორია.

 

 Mama Hole

Performance and Installation by Marika Kandelaki. Movement Theater, Tbilisi, Georgia.

Music by Voider (Nino Bozic, Ted Mineo, Marika Kandelaki). 

Poem “Mama Hole” by Marika Kandelaki from Dictionary of the Hole, a collaborative project between Colleen Asper and Marika Kandelaki.

***

What does it mean to depict and represent something which is a negation? If woman is a structural category, what does it mean to represent this structure? Is she a place or a space? Does she have walls? Are her orifices windows? How many does she have? Can you walk through her like an arch? Or do you walk over her like an overpass?  Is she a structure you want to live in? Or is she a volatile construct covered with a tarp? Does her interior catch crosswinds? Or is she a suffocating space with the windows shut? Is her facade raw concrete? Or is she finished with limestone and marble? Is there writing on her walls?

 

Woman is structure, but Mother is history. 

 

დედა ხვრელი

სიტყვის სირცხვილი

სირცხვილის პირი

შენ ხარ ჩემი დედა,

ხვრელში შენ მშობე

დედა,

ხვრელი,

არის,

ღრმა

დედა,

ხვრელი,

არის,

ღრმა

მე შენ მაცვიხარ როგირც გრძელი კაბა,

დამძიმებული მეტალით ბოლო

შენ მე საბანი შემომიკეცე, 

დალამბე ფრთხილად ნაკერი,

დამატებითი სიმძიმისთვის

მაგიტომ ვიკავებ სუნთქვას

იმ იმედით 

,რომ აეროსტატივით ავლივლივდები

,რომ ავწევ ყველა მუნჯი კუბოს თავს და ავიტაცებ ცაში

ფურცლის,

(დედა),

თვითმფრინავი,

ზღვის თავზე

სველი სიჩუმე,

ლურჯი სიჩუმე, 

გარეცხილი სიტყვები, 

ღრმა ლურჯი სარეცხი,

სანაპიროზე,

დედა

ხვრელი

ჩემი წელის მაღლა მექაჩუჩები,

საკმარისას მაღლა რომ სუნქვა შევიკავო,

არა საკმარისად დაბლა რომ ვილაპარაკო

მხოლოდ თუ ვლაპარაკობ მათთვის ვინც ქვემოთ არიან

საფლავების ჭიპის ქვემოთ,

მე ვარ შენი მფარველი,

მე დავიბადე იმისთვის რომ შენ დაგიტირო,

მაგრამ ჩემი სირცხვილის პირი 

დახურულია

შენ ხმებს მე ჩემთვის ვინახავ

მე მესმის ხმები,

დატკეპნილი ფეხებქვეშ

ტყავის,

იარაღის დედა-ბუდე,

გადატენილი სიტყვებით, 

დამიზნებული ქვემოთ 

ხვრელში,

დედა

მე სიტყვას ფრენა მირჩევნია,

მაგრამ წინდები ძაან დამრღვევია

MamaHole

speech is shame

mouth of shame

you are my mother

in the hole you gave birth to me

mama

hole 

is deep 

I wear you like a maxi skirt

weighed down with lead at the hem

you tucked my feet under 

sewed it neatly into the seam

for extra gravity

that is why I hold my breath,

speechless

hoping to gravitate like a hot air balloon

to lift the lids off all the mute graves and take them up into the sky

paper 

mommy

airplane

over the sea

wet silence 

blue silence 

word washing

deep blue-washing

up the shore 

into the sand

mama

hole 

over my waist

tuck tugging me

right below my belt line

high enough to hold my breath

but not low enough to speak

unless I speak for those below 

my belly button of graves

I am your guardian

I have been born to mourn you

but my mouth of shame

is shut

I keep your voices to myself 

I hear them

stomped under my feet

leather 

mother

holster

loaded with words

aiming down the 

hole

mama

I’d rather fly than speak 

but my socks have holes